Ons allerlaatste weekend in Kenia! En btw, Vrolijk Pasen!!!

Whaaa! Nog 5 dagen! Het komt echt akelig dicht bij nu. Ik ga nu echt nog volop genieten van deze laatste dagen, want ik zal het hier zooo hard missen! 

Zo, ons allerlaatste weekend hier in Kenia is ook al voorbij gevlogen. Zaterdag ben ik naar Mombasa geweest met Lies en Lise om wat souvenirs te kopen. Die zijn daar goedkoper dan hier aan Diani Beach, want hier profiteren ze van het geld van de toeristen. Gisteren hebben we echt gemerkt dat het regenseizoen nu wel echt begonnen was! Normaal is het de hele maand april hier regenseizoen, maar daar hadden we nog niet echt veel van gemerkt tot gisteren….  We namen eerst de mototaxi tot in Ukunda voor 40 eurocent de man. Heel goedkoop deze keer, want normaal is het 1 euro per moto. Wel tof, want dan waren we er sneller dan met de matatu en het is ook leuker rijden. In Ukunda ontmoetten we Isac, onze nachtwaker. Die ging ons door de straten van Mombassa leiden naar de goede winkeltjes. We hebben daar dan een matatu voor 50 eruocent genomen richting de ferry in Mombasa. Toen we net in de matatu zaten, begon het kei hard te regenen. Net op tijd dus! Het begon na een tijdje echt te gieten. De ruiten van de matatu dampten helemaal aan, zodat de chauffeur bijna niks meer zag. En toch bleef die kei hard op zijn Keniaans rijden hier. Na een tijdje had hij dan toch door dat hij met een doekje moest vegen over zijn ruit. Vanaf toen was het zicht naar buiten wel grappig. Er waren kei grote plassen ontstaan langs de weg. Als daar een matatu of auto doorreed, vloog en water meters hoog op naar de zijkanten. Maar de meesten probeerden toch de plassen te ontwijken, omdat ze vrij diep zijn (de wegligging is hier niet zo denderend). Maar hoe ze dat dan ook doen. Iedereen neemt gewoon hun eigen voorrang, ook al hebben ze die eigenlijk niet. Als een grote plas zich op onze rijstrook bevond, week onze matatu uit tot de andere rijstrook, zodat de tegenliggers gedwongen zijn, om van de baan af te rijden en ook in een diepe plas te rijden… Anders was het botsing. Van de Keniaanse rijstijl trek je echt nog grotere ogen als het regenseizoen is! Niet normaal hoe gevaarlijk soms! Toen we in Mombasa aankwamen, was het nog steeds aan het stortregenen. En daar moesten we er dus uit! We zagen er echt tegenop: “Oh nee, moeten we hier echt te voet door? We gaan zo strondnat zijn?!” De matatu stopte nog gelukkig vlak voor de ingang van de overdekte wachtrij van de ferry. Dus ik spurtte uit de matatu, sprong over een super grote plas en rende onder het afdak. Ik was zo snel dat mensen in de wachtrij hun handen al uitgestrekt hielden om me op te vangen als ik ging vallen. Wel een leuk gebaar, maar het was niet nodig. Toen we daar wachtten, zagen we buiten de weg gewoon een snelstromende rivier worden. Echt zo gek om te zien! Er kwam dan ook nog bliksem en donder bij… Best wel eng… Maar we hadden gelukkig Isac bij ons. Toen we op de ferry konden, twijfelden we eerst of nog langer zouden wachten tot de regen over was. Want het was een stuk naar beneden wandelen in de gietende regen. Maar het zag er niet echt uit dat het binnen een paar minuten ging stoppen, dus hebben we het maar aanvaard dat we doornat gingen worden. Eens onder het afdak uit, probeerden we te schuilen onder paraplu’s van andere Kenianen en gingen zo de trappen mee af. Die trappen waren geen trappen meer! Echt gewoon een stortwaterval! Nooit gezien! Dus heel voorzichtig de trappen af, over de riviergeworden weg, door de diepe plassen, op de boot. We waren nat, maar dankzij de enkele paraplu’s viel het nog goed mee. Op de ferry stonden we gelukkig even droog. Maar aan de andere kant kwam weer een probleem. Aan de overkant was er nergens een afdak om te schuilen, dus dat werd: ‘nat worden’.  Maar we hadden weer een beetje geluk. Tegen de tijd dat we aan e overkant waren, was de regen al serieus geminderd. Paraplu’s die ze ons probeerden te verkopen, was wel grappig, want we waren al nat! Dat haalde gewoon niks meer uit. We hebben van daaruit een tuktuk genomen naar straten met kanga-shopjes. (Een kanga is gewoon een groot Afrikaans doek dat de Kenianen hier als kleding rond hun lichaam dragen.) Lies en Lise wilden nog wat stofjes kopen om een kleedje en tas te laten maken. Onderweg met de tuktuk was ook een hele belevenis. De regen was ondertussen miezerregen geworden, maar toch waren we blij dat we een regenzeil hadden langs de zijkanten. Allé blij, want dat was het grappige toppunt. We zaten eerst al te lachen met Isac die water over zich heen kreeg, omdat hij geen regenzeil had langs zijn kant. Maar opeens reden we door een kei diepe plas en we kregen een hele zwats tegen ons lijf van onder uit. Kei raar! Het water kwam gewoon door alle gleuven en openingen. De chauffeur was echt doornat! Grappig zicht! Maarja, zijn echt schuld denken we maar! Ben al blij dat we geen ongelukken hebben gemaakt! Want Kenianen rijden hier in Mombasa echt roekeloos, ieder neemt zijn voorrang, kijken nauwelijks in spiegels,…  Toen we aan de shopjes kwamen, was het uiteindelijk gestopt met regenen. Ze zon kwam weer piepen! Wat hadden we toen toch geluk! Het was leuk dat we zo’n grappige ervaring mochten meemaken met die regen, maar ben toch blij dat we toch in de zon hebben kunnen winkelen. Anders was het maar een somber dagje geweest. Ik heb vooral veel oorbellen gekocht. Elk aan een euro het stuk. Ik vond echt zoveel leuke dingen, maar heb me ingehouden. Als ik gewoon zou kopen, zouden die alle beetjes klein geld toch duur worden…. En ja, hebben we het uiteindelijk allemaal nodig? Soms wel raar als je terug denkt aan het dorpje Maweni , waar de mensen met zo weinig moeten leven…
’s Avonds na de trip naar Mombassa zijn we met z’n allen gaan uit eten in een Indisch restaurant. Daar heb ik lekker kip gegeten in een spinaziesausje met Indische kruiden.  Alles was mooi geserveerd in een stenen potje dat verwarmd werd door houtskool onderaan. Heel charmant én lekker! Het was een gezellig avondje. 

Zondag ben ik niet naar Wasini geweest. Ik voelde me niet zo goed. Wasini wil ik zeker nog wel eens doen met mijn vriend als we terugkomen naar Kenia. Want het moet toch wel de moeite zijn.  Lies en Lise zijn wel naar Wasini geweest, maar bij hen was het tegengevallen. Alles was slecht georganiseerd en veel dingen liepen letterlijk in het water, door het slechte weer, extra onvoorziene kosten, geen dolfijnen of amper vissen tijdens het snorkelen,…. Had ik misschien toch ff geluk dat ik mijn geld daar niet aan heb kwijt gespeeld.

Ik heb vandaag mijn dagje dan maar anders gevuld. Tegen de middag was mijn buik beter, dus kon ik er weer tegenaan. We zijn eerst onze laatste inkopen gaan doen voor de komende dagen. Alles van eten en overschotjes moet nu echt opgeraken. ’s Middags hebben we ‘viazi’s’ gemaakt. Dat zijn gefrituurde patatjes in een oranje korstje. Het recept hebben we via Penelope gekregen. De viazi’s uit het dorp zijn hier zo heerlijk dat we het zelf ook eens wilden proberen tegen dat we thuis waren. Zo kunnen we het thuis ook eens voor familie of vrienden maken!  Dus bij deze, jullie zijn uitgenodigd! Kom maar eten!  Viazi maak je dus als volgt: je kookt gewoon je patatten (in kleine stukjes gesneden) en dan maak je een sausje op basis van water, bloem, zout en rode kleurstof. Dan smijt je je patat in de saus en dan de frituurketel in! Echt heel lekker, mmmh!
In de namiddag zijn we met Baraka, Shukrani (de twee sponsorkindjes van An en Jessica) en Masoudi (de niewe ‘grote broer’ voor de jongens die nu bij hen inwoont en voor hen zorgt) naar het strand gewandeld. Daar hebben we een mooie tocht gedaan tot aan de kamelen. Een kamelenrit was een verassing voor de jongens! Ze waren in het begin echt heel bang, vooral toen de kamelen lawaai begonnen te maken. Maar ze zijn er dan toch op gekropen, tussen de benen van Jessica en An. Ik en Masoudi hadden een aparte kameel. Ik vooraan om foto’s te trekken. Het was 2,5 euro per kameel, echt heel goedkoop dus tegenover andere toeristische landen. We hebben een ritje gemaakt tot aan Kim 4 love. We hebben daar wat gedronken en gegeten op het terras aan het strand. Er was livemuziek en ook een toneeltje, nu speciaal met Pasen. Later kwamen nog andere artiesten, maar die hebben we niet meer gezien. De jongens waren moe. En ook een beetje depri, want ze begonnen te beseffen dat het nu niet meer lang duurt vooraleer wij terug naar België gaan. Baraka dacht we vandaag al vertrokken en was al paniekerig. Maar we stelden hem gerust. Masoudi ging deze avond het aan Shukrani uitleggen, want die is nog een beetje jong om alles goed te begrijpen. Ik denk dat het afscheid met deze jongens het zwaarste van allemaal gaat zijn. Vooral voor Jessica en An. Misschien ergens toch goed dat ik geen sponsorkindje heb, ik zou er te hard van afzien om het kind hier achter te laten…. 

Zo, het was een leuk weekend! We hebben er van genoten!
Deze avond vroeg in bed, en nog wat mooie herinneringen en gedachten aan Kenia ophalen….

Hadi kesho kutwa! (Tot overmorgen!)