Mijn derde weekje!

19 februari

Vandaag terug weekend! Winkelen dus. Daaraan gaat eigenlijk al een halve dag verloren. Zonde, maar het moet vaak gebeuren hier omdat we niet te veel ineens kunnen meepakken omdat we ten eerste al geen grote koelkast hebben, die ook nog kan afslaan als het powercut is (en dat is dikwijls!) en we moeten veel in de koelkast bewaren omdat er anders mieren op afkomen of met die warmte hier…. Dus we moeten véél winkelen! We hebben deze keer een moto als taxi gebeld, want dat leek ons wel tof! En dat was het ook! Ik en Tine samen op de moto! Wel grappig, geen helmen, 3 mensen op 1 moto,… De chauffeur reed wel goed voorzichtig. Dat vond ik wel attent, want je hebt echt sommigen die er gewoon doorrazen. Er was wel wat teveel wind, waardoor ik niet ten volle van het zicht kon genieten door mijn spleetogen. Maar ja, het was tof! In de winkel hebben we wel een uurtje rondgereden. Dan hebben we de taxi teruggenomen, want we hebben kei veel tonnen water ingeslagen, en dat gaat echt niet te voet mee. Verder hebben we niet veel meer gedaan. De dag was zo snel om! Ik en Tine wilden nog een massage laten doen (een uurtje voor 5 euro trouwens :p), maar de vrouwen waren er niet. Iets voor volgend weekend dus. Oh en zwemmen wil ik echt ook zo graag doen, maar het komt er maar niet van.  Vandaag heb ik met het eten van een kokosnoot lelijk in mijn vinger gesneden. Ik wilde met een gewoon smeermes het witte vruchtvlees van het harde schaal tillen, maar gleed uit. Een kei grote snee! En bloed gutste er gewoon uit! Nooit gezien! Het bleef echt kei lang stromen! Ben onder de kraan gaan hangen boven de gootsteen in de keuken. Het afwaswater dat er nog in zat, werd echt gewoon bloedrood! Zoveel bloed uit zo’n kleine snee! Niet normaal! Het doet nu nog steeds pijn en is gezwollen. Ik zal maar voorzichtig zijn dat er geen bacterie in komt zoals met Tine haar voet, want die heeft een week thuis gezeten en veel dokterskosten moeten betalen…   ’S avonds hebben we spaghetti carbonara met spek gegeten. Lekker! En er hing een nieuw huisdier boven ons hoofd op het terras! Mutua, de vleermuis.  Echt een hele grote! Alles lijkt hier zoveel groter dan bij ons! Griezelig! Vandaag ga ik toch weer redelijk vroeg slapen, want morgen gaan we naar een kerk, samen met een leerkracht van school. Het is een speciale mis met heel veel Afrikaans zingen enzo! Ben eens benieuwd. En daarna gaan we Ukunda bezoeken. ’s Avonds gaan we terug naar het concertje van Kim for Love, samen met de andere Belgen van het Rainbowteam. Dat zal ons laatste avondje met hun worden. Maandag morgen vertrekken ze…. Vind ik wel spijtig…

20 februari

Vandaag leidde leerkracht Mutua ons rond in Ukunda. We kwamen eerst voorbij het kleine vliegveld dat vlak naast onze huisjes ligt. Daar wandelden we door het dorpje waar best ook wel armoede heerst zoals in de huisjes naast de school. Wel zijn er meerdere huisjes die van steen zijn, maar toch allemaal vrij klein. We hebben de woning van de moeder van Mutua gezien. Een ruimte is er verdeeld in verschillende plaatsen, afgescheiden met lakens. Een klein tv-toestel stond aan. De moeder maakte voor ons direct plaats op de bank. Mutua stelde zijn moeder en zijn 3 broers voor. Eens we vertrokken werd Mutua teruggeroepen door zijn moeder, omdat ze boos was dat hij ons geen eten en drinken had aangeboden. Maar dat vonden we geen probleem. Alle Kenianen zijn hier zo lief, en hebben al zo weinig.  De kinderen in het dorpje zagen ons als blanken al van ver komen! Ze riepen allemaal “Jambo! Sweets?” Echt elk kind vraagt hier om snoep. Dat zijn ze waarschijnlijk al gewoon van andere blanke toeristen. Uit het dorpje kwamen we op de grote weg alle winkels en plaatselijke shopjes. We zijn er eerst naar de kerk geweest. Dat was wel een hele belevenis want dat is helemaal anders dan in België. De viering was protestants en was te doen in een grote studio in een appartementsgebouw. Raar. De zaal was mooi versierd met gekleurde lakens die speciaal gedrapeerd waren. Voor te zitten waren er tuinstoelen. Er was een mannelijke en een vrouwelijke priester. De man was in een kostuum en sprak Engels. De vrouw in mooie Afrikaanse kleren en vertaalde in Swahili. Ze maakten veel grapjes tijdens hun speechen en preken en echt iedereen in de kerk lachte gewoon mee. De mensen die naar de kerk kwamen, waren allemaal mooi opgetut in hun zondagse kleren. De meesten hadden ook een eigen bijbel mee en een notitieblok om dingen op te schrijven die de priester zegt. De viering duurde hier echt wel heel lang. Vanaf 9u tot 13u!  Wij zijn om 10u pas gegaan. Het eerste deel was heel leuk om te zien. Wel drie kwartier aan een stuk dansen en zongen de Kenianen. Ze leven zich echt helemaal in, met hun ogen toe, vingers in de lucht naar God, en dansen! Er waren gezangen bij dat de mensen tegen elkaars handen moesten klappen en met elkaar moesten dansen. Ook zongen verschillende mensen die echt helemaal ingenomen waren door het religieuze gezang, afrikaanse kreten zoals “aaiaiaiaiaiaaii”. Echt allemaal heel speciaal om te zien. Spijtig dat ik er geen foto’s van mocht trekken, dat was niet toegelaten. Na het zingen was het de beurt aan de pastoor om een anderhalfuur-durende speech te houden over problemen in het huwelijk en hoe je je als man en vrouw moet gedragen, wat de taken zijn binnen het gezin enzoverder. De inhoud voor de mensen was best wel interessant, maar voor mij was het gewoon zooooo saai! Het duurde gewoon veel telang en je kon ook niet alles verstaan met het Swahili ertussen…  We zijn ook nog naar voren gekomen om ‘holy oil’ op ons voorhoofd te laten deppen. Speciaal.  En op het einde mochten alle ‘visitors’ naar voren komen. Voor ons deed de priester een speciaal gebed. We werden helemaal vereerd. Raar. Daarna kregen we nog cola aangeboden en ook nog allerlei folders. We kregen zelfs een blad om ons adres in te vullen, maar dat hebben we niet gedaan, want zo lijkt het alsof ze later, zoals bij ons Jehova, aan de deur zullen komen voor alles en nog wat. Daarna moesten we nog even blijven, want de priester wilde een persoonlijk gesprek met de nieuwelingen. We hebben het met hem gehad over ons vrijwilligerswerk en over zijn thema, nl. het huwelijk.   We waren echt wel blij, als we mochten vertrekken! Zo lang heeft het daar geduurd!  Daarna zijn we met de langs de shops gegaan van Ukunda. Leuk om te zien en sfeervol! ’s Namiddags zijn we nog met de matatu naar Kim for love gegaan. . Hier heb ik wel geleerd dat je veel klein geld op zak moet hebbe, anders moet je kei lang wachten op je wisselgeld. Deze avond zijn we nog iets gaan eten met het rainbowteam… Hun laatste avond. Het was gezellig.

21 februari

Vandaag terug school. Deze week zijn het examens! Zelfs de kleuterklassen! Vandaag had ik het mentaal wel zwaar. De testen waren echt boven het niveau van de kinderen. Ze moesten dingen doen die ze nog niet eens geleerd hadden. Echt elk kind moest je persoonlijk begeleiden. Soms gewoon dingen voorzeggen, omdat ze anders alles fout zouden hebben. Ze moesten gewoon al woordjes lezen terwijl ze enkel nog maar klanken kunnen lezen, ze moesten aftrekkingen doen, terwijl ze enkel nog maar sommen kunnen, en dan nog slechts als ze er bolletjes bij kunnen tekenen. Alles duurde echt heel lang. Iedereen was zo laat klaar, omdat je echt bij iedereen apart moest rond gaan en helpen. De kleuters konden zich uiteindelijk nog maar amper concentreren. Porrige, hun ontbijt kregen ze anderhalf later dan normaal, de middagpauze voor hen viel later…. Erg. In de namiddag zijn er kleuters die doodop zijn en normaal slapen. Nu moesten ze nóg een examen maken! Hierbij riepen we elke kleuter één voor één naar voren om met ons het examen ‘Reading’ te maken. Sommige kleuters barstten bijna in tranen uit omdat ze speciaal moesten wakker worden voor de test en echt zo moe waren. Zielig. Hopelijk gaat het morgen beter. Na de klasdag hebben we met zijn allen nog op zolder geholpen om alle gekregen pennenzakken uit te laden en daarna alle pennen, kleurtjes, stiften, latten, slijpers, en gommen netjes te verdelen over elke pennenzak. Zo krijgt elk kind een mee naar huis. Voor in de school hebben de klassen van de lagere school ook mooie pennenzakken gekregen. Zo heeft ieder kind zijn eigen pennenzak met toebehoren en moet niet altijd geleend worden bij anderen, wat dikwijls wel een probleem was, omdat er zoveel tekorten waren. Het werken ging daarmee dus niet voorruit. Dat is nu al een mooie verbetering. Deze week kunnen we zelf nog niet veel doen in de klassen omwille van de examens, maar woensdag gaan we aan James en de leerkrachten al enkele dingen voorstellen wie we willen aanpakken en wat we willen introduceren. Dus in overleg en samenwerking met elkaar gaan we hier dus stappen zetten naar beter onderwijs.

22 februari ’11

Vandaag, dinsdag, weer school zoals gisteren. Examens. Vandaag kregen de kleuters examen science, social skills en creative art. Dat was al iets meer op hun niveau dan gisteren, maar niet veel. We moeten bij sommige oefeningen gewoon dingen voorzeggen, omdat ze het niet kunnen. En we rekenen dingen goed, als ze het maar voor de helft juist doen,… Zelfs de kindjes Shukrani en Baraka, die nog maar pas naar school gaan, en dus nog niet veel kunnen, hebben we 50% gegeven. Het verbeteren en geven van punten nemen ze hier echt niet zo nauw. Zelfs in de hogere klassen is afkijken gewoon toegelaten. Morgen ga ik een eerste turnlesje geven. En overmorgen creative art, maar ik ga eerst nog alles bespreken met de leerkracht van de klas. Morgen middag (14u) mogen de kinderen al naar huis, omwille van de examens. Dan gaan we aan Mr. James, de directeur, alles voorstellen wat we willen doen, onder andere het stappenplan van de beertjes van Meichenbaum, met het zelfontworpen kindje. Dat is een methode die ze in België ook gebruiken om probleemoplossend te denken. Hopelijk is iedereen enthousiast. Ook willen we in de kleuterklassen een weekkalender introduceren, met pictogrammen van de dagen zoals de maan voor ‘Monday’, enzoverder.  Want kinderen die ratelen hier gewoon alles af en zeggen de leerkracht na,maar beseffen gewoon niet wat ze aan het zeggen zijn en wat het betekent. Dus nu maken we het wat concreter en visueler. Dat zullen we met andere lessen ook doen.  
Na school zijn we gaan kijken in de dorpje naast de school. Daar zijn ze begonnen met het bouwen van een nieuw huisje voor de twee jongens Baraka en Shukrani. Dat waren twee verwaarloosde kindjes die nu pas op onze school zitten. Hun vader zorgt niet voor hen, en ze krijgen nu onderkomen bij een vrouw uit het dorp. Maar omdat haar huisje te klein is, wordt er dus een nieuw speciaal voorn hen gebouwd. Ik ga er foto’s van trekken om zo de evolutie van de bouw te kunnen zien. Het wordt dus zo’n hutje met golfplaten, takken en bladeren,… In het dorpje zijn we ook nog zeep gaan kopen. Ze hebben daar Aloë Vera-planten staan waarmee ze zeep kunnen maken. We hebben zo 1 klompje gekocht voor 150 shilling (1.5 euro). Deze avond me er nog mee gewassen en het was goeie!  In het dorpje hebben ook nog een clown gezien. Het was een man die als vrouw verkleed was met kussens op zijn borst en op zijn achterwerk. Zijn gezicht was wit gepoederd en hij had iets in zijn mond, waarmee hij piepgeluidjes kon maken. Hij kneep dan in 1 van zijn lichaamsdelen of drukte op een blaadje op de grond, en dan maakte hij zo’n piepgeluid. Alle kinderen en volwassenen moesten er hier wel hard om lachen. Wij begrepen eerst niet goed of de man, een gek was, of wel degelijk een entertainer. Maar uiteindelijk bleek het toch het laatste te zijn. Je hebt hier zo groepjes clowns die scholen afgaan om de kinderen te animeren. Je merkt wel dat ze hier een ander niveau van humor hebben. Deze avond hebben we verloren brood gegeten. Heel erg lekker. Hebben zelfs nog over. Morgen nog eens dan…  Want we kunnen nog niet naar de winkel, omdat we morgen uitzonderlijk ook naar school moeten. Deze avond hebben we nog samen gezeten om wat dingen voor de volgende dagen en voor school te overlopen. Alles komt in orde. Ik heb echt zin om in de klas aan het werk te gaan!

23 februari

We hebben onze ideeën nog niet aan de headteacher kunnen voorleggen, omdat hij weg was, en later nog in vergadering. Dus dat is iets voor morgen vroeg. We hebben eveneens ook al een lijstje gemaakt met dingen die we graag anders zien, of willen veranderen. Zoals bijvoorbeeld het op slot doen van de klasdeuren tijdens de breaks. Want nu er nieuwe pennenzakken zijn uitgedeeld, wordt er de laatste dagen veel van elkaar gestolen. Kinderen kunnen dit gewoon onopgemerkt doen tijdens de breaks. Want er is niemand in de klas of in de gang. Ook gaan we nog iets zeggen over het feit dat de kinderen met de laagste punten niet van achter in de klas moeten zitten. James wil dit zo omdat hij denkt dat het motiverend zou werken voor de zwakkeren om beter hun best te doen. Maar dat tegendeel moeten we dus bewijzen en uitleggen aan James. Ook het idee van een ‘Time-out chair’ gaan we aanhalen en ook nog dat iedereen respect moet hebben voor materiaal.  Want velen schrijven gewoon op hun banken, zelfs leerkrachten. Ook hoe kinderen omgaan met potloden laat soms echt de wensen over. In de kleuterklas bijten sommige kleuters gewoon het punt van hun potlood of breken ze het, om toch maar naar voren te kunnen komen en te kunnen slijpen. Dat doen ze, ofwel geweldig graag, ofwel is het uitstel om niet te hoeven werken.  Dus morgen gaan we zo’n zaken ook aan de directeur melden en daarna, tijdens de assembly, ook aan de kinderen. Dan zullen we voor de eerste keer ook eens iets op dat podium zeggen voor de hele school. Dat vond James wel belangrijk, want zo zien de kinderen ook dat wij, vrijwilligers, ook iets te zeggen hebben in de school en dat ze naar ons ook moeten luisteren en ons respecteren.  De kinderen begin ik ook al meer in de hand te krijgen. Tijdens breaks spreek ik ook al vaak kinderen aan, niet van mijn klas. Wat ik hier wel grappig vindt, is dat als je iemand tot de orde moet roepen, gewoon kunt zeggen “Wewe!” Dat bekent ‘Jij (daar)!’ Ze weten direct dat we het tegen hen hebben. In België zou dit al niet gaan, want als je kordaat wil optreden en je zegt gewoon: ‘Jij! Raap dat eens op!”  Dan lopen ze gewoon door en luisteren niet eens. In België ben je al verplicht om de namen te kennen om iemand tot de orde te roepen. Hier roept elke leerkracht gewoon: “Wewe!”  Gemakkelijk! Dat had ik daarstraks ook gedaan bij een jongen die kroonkurken in het rond gooide. Toen hij mij zag, ging hij er van door en ik riep : “Wewe, come here!” Hij bleef even staan, en kwam dan toch. Ja ja, op “wewe” reageren ze goed :-p
Deze avond zijn we terug naar de bouw van het huisje van Baraka en Shukrani gaan zien. In de gaten die gisteren waren gemaakt, stonden nu palen. Dus waarschijnlijk komen morgen de golfplaten er tegen. Zo dat was het voor vandaag. Weer vroeg mijn bedje in. Morgenavond terug naar het internetcafé om deze laatste berichten nog te posten. Ja, in ons huisje werkt het internet weer even niet meer, omdat ze het kastje zijn komen halen om het te laten maken. Ik hoop echt dat het wordt gemaakt, want tot nu toe zijn het wel wat kosten voor niks…. Maar ja… Dit is Afrika laten we maar denken. Alles polé polé…
Slaapwel!