woensdag 16 feb
Vandaag weer een dagje vrij. Dat hebben we echt wel nodig. Eindelijk nog eens een beetje bijslapen. Want zo elke dag om 6u op, die lange dagen in die warmte is wel zwaar. We zijn gaan winkelen vandaag. Inkopen doen voor ons huisje voor de eerst komende dagen. Vandaag eten we spinaziepuree met worst. En morgen croque monsieur in de pan, en vrijdag gaan we iets eten. Ja we stellen dus altijd een menu op voor 3 dagen omdat we enkel op woensdag en in het weekend kunnen winkelen, dus we moeten zijn dat we genoeg eten bijhebben voor de komende dagen. Op school eten we ’s middags rijst met bonen. Elke dag. Soms ook wel eens bonen met maïs. Veel afwisseling dus! Normaal ben ik helemaal niet zo voor bonen, maar ik vind het hier echt wel lekker. De saus, precies een soort soep waarin de bonen zitten, is echt lekker bij de rijst. En van de porridge ’s morgens krijg ik ook al een hele beker op in tegenstelling tot de andere studenten. De Keniaanse leerkrachten vinden het wel heel leuk, en ook beetje belangrijk dat we hun eten proeven. Het is ook een blijk van respect en beleefdheid. Dus ik ben blij dat ik het hier allemaal zo goed binnenkrijg! Tijdens het koken vandaag heb ik wel wat ongelukken gedaan. We hadden de spinazie gewassen, maar hadden geen zwierder. Dus deed ik de spinazie in een vergiet met daarop een bord en schudde het water er dan zo uit buiten. Maar natuurlijk met het buiten lopen, om zo min mogelijk het water te laten druppen op de grond, loop ik tegen de deur. Oké, eerste keer geen probleem. Maar dan zeggen ze dat een ezel zich geen tweede keer aan dezelfde steen stoot. Natuurlijk, ikke wel! Ik loop weer kei snel naar buiten, blijf achter de deur haken met mn voeten en strompel vooruit. Niet gevallen, gelukkig ook de spinazie niet, maar wel natuurlijk het bord! Honderden stukken! Hopelijk brengen ze geluk. Ja, en nog van die stomiteiten vandaag. Echt mijn dag niet. Vandaag heb ik ook voor de eerste keer in een matatu gereden! Dat is geweldig! Dat is zo’n klein busje (openbaar vervoer) en je betaalt dan 20 shilling (20 eurocent) en je zegt gewoon stop wanneer je eruit wilt. Het geweldige aan de matatu is dat je met zoveel mensen op elkaar gepropt zit. Als er plaats is voor 9 mensen, duwen ze gewoon nog 5 extra mensen bij! Het is echt hilarisch om te zien hoe dicht je op elkaar zit. Ik had zelfs geen stoel, maar zat tegen de deur te leunen. De man die het geld ontvangt die hangt half uit het busje. Als het busje vertrekt, klopt hij op het dag, vertrekt het busje en blijft hij zo uit de deur hangen. Even later schuift hij de deur dan wel toe. Maar echt ongelofelijk hoeveel mensen er in zoiets kleins kunnen. En echt alle soorten mensen, toeristen, kenianen, armen, rijken, Masaai (stammen),…. Moet je echt gezien hebben. Voor de rest vandaag was het een rustige dag. Ik ben nog naar het internetcafé gegaan om te praten met mijn vriend en familie. Dat doet echt wel deugd zo elkaar kunnen zien via webcam.
donderdag 17 februari
Vandaag terug school! Ben goed kunnen opstaan. Goed geslapen en ook voor de eerste keer gedroomd! Wel raar…. Maar dat verklap ik niet. Op school lijken de leerkrachten het ook beter te doen. Vandaag gebruikte Fatuma al meer concreet materiaal en liet de de kleuters daar oefeningen mee doen. Veel leuker voor hen dan zo constant zitten schrijven in schriftjes. Ik heb vandaag ook de zwakkere kinderen begeleid in de klas. Ze zijn echt zo blij als je hen positief bevesitigd. Zelfs de volwassenen. Leuk om te zien. Dat doet mij ook goed. Vandaag heb ik de kinderen na het eten water gegeven. Ze moeten dan allemaal op een rij staan met hun kom waaruit ze gegeten hebben en dan giet ik water in hun kom. Ze zijn echt allemaal zo hevig. Je moet vaak zeggen dat ze netjes moeten aanschuiven. Maar ergens begrijp ik het ook wel. Ze sterven van de dorst en willen allemaal toch zeker wat gedronken hebben. Ik moest enkele keren water uit een grote ton scheppen met mijn kruik. Na een tijdje zat er echt nog weinig in. Dat mocht ik van de kok nimmer uitdelen, omdat hij het nodig had voor te koken. Wel erg, want er stond nog best een lange rij. Voor dat water moeten we toch een oplossing zoeken. Ook om het water tot in de afwaskommen te krijgen. Want dat gaan met een kei lange tuinslang van grote tonnen water op een toren naar beneden. De kok moet dan via de boom op de toren klimmen en zo de tuinslang erin steken. Dan is het nog eens kei lang wachten tot er werkelijk water uit de slang komt… Misschien zou een pomp wel handig zijn. Eens kijken wat we kunnen doen, want enkelen van ons hebben nog sponsorgeld dus… Vandaag ging er ook een container op school aankomen met allerlei materiaal vanuit België. Maar natuurlijk is hier alles polé polé (langzaam).Normaal was de container gepland al twee weken terug, maar nu was hij toch eindelijk in Mombassa. Vanaf is het niet meer zo ver tot hier in Ukunda. Maar blijkbaar is er toch iets mis… Zijn ze die te voet aan dragen ofzo? Het zal wel voor morgen zijn blijkaar. Het is en blijft Afrika hier. Polé, polé! Dus hopelijk morgen en dan kunnen we meehelpen uitladen. Heel het dorp zal wel komen kijken. Een echt belevenis! Tot morgen!
