Eindelijk mijn eerste blogbericht!! Eindelijk internet! Voor alle mensen die ongerust zouden zijn, omdat ze niets van me hoorden: het internet werkt hier gewoon niet. Heel af en toe heeft het gewerkt, maar dan maar voor 5 min. Daarom dat jullie toch nog andere blogs konden lezen van andere meisjes, want zij hadden het juist binnen de t ijd kunnen posten. Ik houd mijn blog dus gewoon bij op een word-document en wacht gewoon af tot we even internet hebben. Vandaag, zaterdag, ga ik naar een internetcafé waar je maar voor 60 eurocent per uur internet kunt kopen. Dus vanaf dan zullen jullie mijn eerste avonturen kunnen lezen. Hieronder volgt het verslag van mijn eerste dagen in Ukunda. Veel leesplezier!
PS. Ook nog een bedankje aan mijn ouders en zus die zo'n lief kaartje hebben achtergelaten en een super leuk bureaublad op mijn pc hebben ontworpen! Dat was echt een hele leuke verassing! Ik mis jullie!!! En mijn allerliefste schatje natuurlijk ook!! x Hvj!! xxx
Dag 1
6 februari was het zover! Om Het afscheid van mijn ouders, broer, zus en mijn vriend viel mij wel zwaar. Maar eens ze uit het zicht waren, hield ik me toch sterk. Om 19u30 namen we ons eerste vliegtuig naar Addis Abeba in Ethiopië, waarbij we nog een tussenstop maakten in Parijs. Daar kwamen nog mensen bij op. Die vlucht duurde echt lang! 9u 40! Heb niet kunnen slapen! En daardoor voelde ik me wel niet zo goed… Het eten dat we op het vliegtuig kregen was lekker, maar te snel op elkaar. Het eerste kregen we om 1u ‘s nachts en het ontbijt al om 5u. Veel te snel dus! In Addis Abeba aangekomen, moesten we nog eens 3 uur wachten voor de volgende vlucht naar Mombassa. Daar hadden we wat problemen omdat 2 meisjes waarmee we samen gingen, moesten ineens een andere vlucht nemen naar Naïrobi. We waren allemaal in paniek! Onze vlucht naar Mombassa zat plots vol. Echt raar geregeld allemaal door Ehtiopian Airlines, zo op de laatste moment. Dat was toen wel ff stressen, maar alles is toch in orde gekomen. Met de laatste vlucht hadden we eerst weer een tussenstop in Tanzania op de Kilimanjaro (hoogste berg van Afrika). Daar liep het hele vliegtuig leeg op 20 mensen na. Dat was wel leuk. Dan hadden we super veel ruimte om nog een laatste uurtje te kunnen bijslapen. Dus gewoon platliggen op 3 zetels. Ik vond het wel verschrikkelijk dat we door die al die tussenstops 4 keer moesten opstijgen en landen. Van die turbulentie werd ik zo misselijk! Mijn ‘kotszakje’ had ik altijd in de hand. Echt niet leuk!
Toen we aankwamen, mochten we ons visum halen en moesten we ook nog onze bagage laten checken. “Do you have something to declare?” vroegen ze ons omdat we zoveel valiezen bijhadden ( met 4 extra van die meisjes die een andere vlucht moesten nemen, maar de bagage wel met ons meeging.) We hebben daar alles moeten uitleggen wat we bijhadden, wat we gingen doen, en zelfs een valies moeten opendoen. Bij een springtouw dachten ze zelfs dat het een onderdeel was van een waterpijp. Eenmaal buiten stond Katrien ons op te wachten. We hebben toen een frisse cola gedronken op een terrasje, want we moesten wachten op Jessica en An die met de andere vlucht kwamen. Als zij (een uurtje later maar) waren aangekomen, vertrokken we richting Ukunda, Diani beach. Het straatbeeld onderweg was zo bijzonder. Ik heb er geen woorden voor. Overal bouwvallige winkeltjes langs de straten, mensen met houten karren met jerrycannen van water om te verkopen,… . Echt een totaal andere wereld dan bij ons. In Mombassa zelf namen we de ferry, want Mombassa is een schiereiland. Dat was ook een hele belevenis! Zoveel mensen te voet op de boot! Vanuit de lucht zou het gewoon een mierennest lijken! Wij bleven in de auto zitten, op de boot wat wel warm was… De hele tocht naar ons dorp, heb ik met open mond zitten staren. Toen we aankwamen bij onze vrijwilligerswoning hadden we even de tijd om te bekomen van de reis én van de warmte! Eenmaal alles uitgepakt, ondervond ik dat mijn tweede gsm (voor een Keniaans nummer te kopen) uit mijn bagage gestolen was. Ze hebben gewoon in de valiezen gezeten! Mijn lint dat om mijn tweede valies zat, was ook weg. Bij Jessica waren zelfs de 3 sloten van haar valies stuk gemaakt! Maar ja, nu heb ik mijn les dus wel geleerd om geen gsm’s e.d. in mijn bagage te stoppen. Onze vrijwilligerswoning is wel mooi. We hebben alles wat we nodig hebben. Maar al gauw ondervonden we dat we niet alleen waren hier! De mieren (grote mieren!), hagedissen en kakkerlakken kwamen graag regelmatig op bezoek! Dat was altijd wel even schrikken en oh zo vies! Maar we zullen er wel aan wennen zeker! De eerste avond zijn we met alle vrijwilligers nog gezellig iets gaan eten en dan direct in bed gekropen. Ik was doodmoe!
Toen we aankwamen, mochten we ons visum halen en moesten we ook nog onze bagage laten checken. “Do you have something to declare?” vroegen ze ons omdat we zoveel valiezen bijhadden ( met 4 extra van die meisjes die een andere vlucht moesten nemen, maar de bagage wel met ons meeging.) We hebben daar alles moeten uitleggen wat we bijhadden, wat we gingen doen, en zelfs een valies moeten opendoen. Bij een springtouw dachten ze zelfs dat het een onderdeel was van een waterpijp. Eenmaal buiten stond Katrien ons op te wachten. We hebben toen een frisse cola gedronken op een terrasje, want we moesten wachten op Jessica en An die met de andere vlucht kwamen. Als zij (een uurtje later maar) waren aangekomen, vertrokken we richting Ukunda, Diani beach. Het straatbeeld onderweg was zo bijzonder. Ik heb er geen woorden voor. Overal bouwvallige winkeltjes langs de straten, mensen met houten karren met jerrycannen van water om te verkopen,… . Echt een totaal andere wereld dan bij ons. In Mombassa zelf namen we de ferry, want Mombassa is een schiereiland. Dat was ook een hele belevenis! Zoveel mensen te voet op de boot! Vanuit de lucht zou het gewoon een mierennest lijken! Wij bleven in de auto zitten, op de boot wat wel warm was… De hele tocht naar ons dorp, heb ik met open mond zitten staren. Toen we aankwamen bij onze vrijwilligerswoning hadden we even de tijd om te bekomen van de reis én van de warmte! Eenmaal alles uitgepakt, ondervond ik dat mijn tweede gsm (voor een Keniaans nummer te kopen) uit mijn bagage gestolen was. Ze hebben gewoon in de valiezen gezeten! Mijn lint dat om mijn tweede valies zat, was ook weg. Bij Jessica waren zelfs de 3 sloten van haar valies stuk gemaakt! Maar ja, nu heb ik mijn les dus wel geleerd om geen gsm’s e.d. in mijn bagage te stoppen. Onze vrijwilligerswoning is wel mooi. We hebben alles wat we nodig hebben. Maar al gauw ondervonden we dat we niet alleen waren hier! De mieren (grote mieren!), hagedissen en kakkerlakken kwamen graag regelmatig op bezoek! Dat was altijd wel even schrikken en oh zo vies! Maar we zullen er wel aan wennen zeker! De eerste avond zijn we met alle vrijwilligers nog gezellig iets gaan eten en dan direct in bed gekropen. Ik was doodmoe!
Dag 2
De eerste kennismaking met het schooltje!
We mochten een beetje uitslapen van Katrien om te bekomen van onze reis. Om 10u maakten we ons klaar om te vertrekken. Te voet gingen we naar het schooltje, want het is vlakbij. Altijd veel mensen op straat! Overal hoor je Jambo! Jambo! (Hallo!) Habari?(hoe gaat het?)! En dan zeggen Jambo terug en mzuri (goed)! Iedereen is echt wel heel vriendelijk!
Op de school gingen we met z’n allen binnen in het bureau van de directeur. Daar vertelde James wat hij verwachtte van ons. Michael, de manager van de school en de vrijwilligerswoningen, was er ook bij. Samen met hem overloopten we de afspraken die we daarna moesten handtekenen. Daarna brachten we een bezoek in elke klas! De kinderen zijn echt allemaal heel lief en respectvol tegenover ons! Na de rondleiding in de school gingen we observeren in de klasjes. Ik en Tine observeerden in KG2 (is de tweede kleuterklas). Ze leren echt al rekenen, lezen en schrijven, in tegenstelling tot België. Het lijkt dus al echt een eerste leerjaar. In de namiddag slapen de kleuters terwijl de leerkracht huiswerk in hun schriftjes schrijft. Dan is ook anders. Deze week moeten we in verschillende klassen gaan observeren, ook in de hogere klassen. Zodat we beter zicht krijgen op de manier van lesgeven. Er zijn 3 kleuterklassen en 8 lagere klassen. Bij ons gaat het lager onderwijs dus tot het 6de leerjaar, hier tot het 8ste. Vanaf volgende week gaan we de zwakkere leerlingen en kleuters begeleiden. En hier en daar de leerkracht wat helpen, dus mee participeren in de klas. Binnen 2 weken zullen we echt moeten lesgeven, maar dat wordt ook geleidelijk aan opgebouwd van een paar lessen, naar meer. Voor we vertrokken, hebben we al heel wat voorbereidingswerk gedaan. Katrien wou dat we de methode van de beertjes van Meichenbaum introduceerden. Dat is een methode om problemen op te lossen en taakgericht te werken. Ikzelf heb hier voor 4 nieuwe mooie tekeningen gemaakt van een zwart kindje dat een blokkentoren maakt. De prenten van de beertjes gebruiken we niet omdat ze in Kenia niet zo vertrouwd zijn met de verpersoonlijking van dieren. En een beer kennen ze hier niet, omdat die hier niet leven. Voor de methode leuk uit te werken hebben we ook 6 handpoppen gekocht van een zwart kindje. Met deze methode zullen we dus onze handen vol hebben. Maar daarnaast zullen we ook de leerkrachten motiveren, tips geven hoe ze iets beter kunnen aanpakken, hoe ze met bepaalde materialen creatief kunnen werken, en we introduceren ook het hoekenwerk. Want de manier van lesgeven is net zoals bij ons 60 jaar geleden. Alles klassikaal en allemaal papegaaien werk. De leerkracht zegt voor en de leerlingen zeggen na, zonder soms echt de inhoud te begrijpen. We hebben vandaag ook ons eerste middagtoezicht gehouden. De kinderen eten hier elke dag rijst met bonen ofwel met maïs. Elke morgen krijgen ze ook porridge. Dat is net een dikke, gesuikerde melk. Dat is een soort ontbijt voor de kinderen. Zo is de school zeker dat elk kind elke dag een warme maaltijd binnen heeft, want sommigen krijgen thuis niks meer. Op het einde van de dag hebben we geholpen met het sorteren van de bonen. Dat doet de kookmoeder elke avond zodat het klaar is voor de volgende dag. Daarna hebben we nog een speech van de directeur en leerkracht van de dag bijgewoond. Dat doen ze elke dag hier op de binnenplaats met een podium. Het zijn wel lange dagen hier. De school start hier om 07.30u, (wij moeten er om 7u zijn) en het eindigt om 15.10 voor de kleuters en class 1 tot 3. Maar de ouders komen hen pas halen tussen 16u en 17u. Dus de meesten zijn zeker nog tot 16u op school, en sommigen om 17u als ze moeten wachten op hun oudere broers of zussen. De oudere klassen, class 4 tot class8 hebben tot 17u les. Wij mogen ook pas om 17u naar huis. Het zijn echt lange dagen! En zeker met die warmte ben je al snel uitgeteld! Vandaag hebben ze ook nog 2 verwaarloosde kinderen binnengebracht in de school. Het zijn 2 broers van 4 à 5 jaar oud. Ze zagen er zo zielig uit. Ze werden wel heel snel verzorgd. Hun hoofdjes werden geschoren omdat ze vol luizen zaten, er werden nieuwe kleren voor hen gemaakt,… Hun buikjes stonden zelfs bol van ondervoeding en eenzijdig voedsel. An en Jessica gaan deze kindjes sponsoren. Dat wil zeggen ze voor hen een heel jaar eten voorzien. Voor 95 euro per jaar krijgen de kinderen dus elke dag een warme maaltijd op school. Deze kindjes gaan we ook verder opvolgen. Ze zitten in KG2 en zullen wel begeleiding nodig hebben om op niveau te komen van hun leeftijdsgenoten. Voor hen was het de eerste schooldag.
Op de school gingen we met z’n allen binnen in het bureau van de directeur. Daar vertelde James wat hij verwachtte van ons. Michael, de manager van de school en de vrijwilligerswoningen, was er ook bij. Samen met hem overloopten we de afspraken die we daarna moesten handtekenen. Daarna brachten we een bezoek in elke klas! De kinderen zijn echt allemaal heel lief en respectvol tegenover ons! Na de rondleiding in de school gingen we observeren in de klasjes. Ik en Tine observeerden in KG2 (is de tweede kleuterklas). Ze leren echt al rekenen, lezen en schrijven, in tegenstelling tot België. Het lijkt dus al echt een eerste leerjaar. In de namiddag slapen de kleuters terwijl de leerkracht huiswerk in hun schriftjes schrijft. Dan is ook anders. Deze week moeten we in verschillende klassen gaan observeren, ook in de hogere klassen. Zodat we beter zicht krijgen op de manier van lesgeven. Er zijn 3 kleuterklassen en 8 lagere klassen. Bij ons gaat het lager onderwijs dus tot het 6de leerjaar, hier tot het 8ste. Vanaf volgende week gaan we de zwakkere leerlingen en kleuters begeleiden. En hier en daar de leerkracht wat helpen, dus mee participeren in de klas. Binnen 2 weken zullen we echt moeten lesgeven, maar dat wordt ook geleidelijk aan opgebouwd van een paar lessen, naar meer. Voor we vertrokken, hebben we al heel wat voorbereidingswerk gedaan. Katrien wou dat we de methode van de beertjes van Meichenbaum introduceerden. Dat is een methode om problemen op te lossen en taakgericht te werken. Ikzelf heb hier voor 4 nieuwe mooie tekeningen gemaakt van een zwart kindje dat een blokkentoren maakt. De prenten van de beertjes gebruiken we niet omdat ze in Kenia niet zo vertrouwd zijn met de verpersoonlijking van dieren. En een beer kennen ze hier niet, omdat die hier niet leven. Voor de methode leuk uit te werken hebben we ook 6 handpoppen gekocht van een zwart kindje. Met deze methode zullen we dus onze handen vol hebben. Maar daarnaast zullen we ook de leerkrachten motiveren, tips geven hoe ze iets beter kunnen aanpakken, hoe ze met bepaalde materialen creatief kunnen werken, en we introduceren ook het hoekenwerk. Want de manier van lesgeven is net zoals bij ons 60 jaar geleden. Alles klassikaal en allemaal papegaaien werk. De leerkracht zegt voor en de leerlingen zeggen na, zonder soms echt de inhoud te begrijpen. We hebben vandaag ook ons eerste middagtoezicht gehouden. De kinderen eten hier elke dag rijst met bonen ofwel met maïs. Elke morgen krijgen ze ook porridge. Dat is net een dikke, gesuikerde melk. Dat is een soort ontbijt voor de kinderen. Zo is de school zeker dat elk kind elke dag een warme maaltijd binnen heeft, want sommigen krijgen thuis niks meer. Op het einde van de dag hebben we geholpen met het sorteren van de bonen. Dat doet de kookmoeder elke avond zodat het klaar is voor de volgende dag. Daarna hebben we nog een speech van de directeur en leerkracht van de dag bijgewoond. Dat doen ze elke dag hier op de binnenplaats met een podium. Het zijn wel lange dagen hier. De school start hier om 07.30u, (wij moeten er om 7u zijn) en het eindigt om 15.10 voor de kleuters en class 1 tot 3. Maar de ouders komen hen pas halen tussen 16u en 17u. Dus de meesten zijn zeker nog tot 16u op school, en sommigen om 17u als ze moeten wachten op hun oudere broers of zussen. De oudere klassen, class 4 tot class8 hebben tot 17u les. Wij mogen ook pas om 17u naar huis. Het zijn echt lange dagen! En zeker met die warmte ben je al snel uitgeteld! Vandaag hebben ze ook nog 2 verwaarloosde kinderen binnengebracht in de school. Het zijn 2 broers van 4 à 5 jaar oud. Ze zagen er zo zielig uit. Ze werden wel heel snel verzorgd. Hun hoofdjes werden geschoren omdat ze vol luizen zaten, er werden nieuwe kleren voor hen gemaakt,… Hun buikjes stonden zelfs bol van ondervoeding en eenzijdig voedsel. An en Jessica gaan deze kindjes sponsoren. Dat wil zeggen ze voor hen een heel jaar eten voorzien. Voor 95 euro per jaar krijgen de kinderen dus elke dag een warme maaltijd op school. Deze kindjes gaan we ook verder opvolgen. Ze zitten in KG2 en zullen wel begeleiding nodig hebben om op niveau te komen van hun leeftijdsgenoten. Voor hen was het de eerste schooldag.
Dag 3
Woensdag! Dat is de dag die we vrij krijgen doorheen de week. Maar niet zomaar een dagje vrij. We moeten wel werken voor school! Maar omdat het nu de eerste keer is dan we hier zijn, kunnen we nog niet veel doen. Vandaag ben ik samen met Jessia, Lies en Lise gaan afhalen aan de luchthaven. Zij kwamen 2 dagen later aan dan ons. Weer de leuke reis door de straten van Mombassa! Bijzonder beeld! Veel foto’s getrokken, maar ik weet niet of ik ze allemaal kan posten. We hebben ook trouwens nog steeds geen internet. Het machientje maakt dan ook voortdurend een irritant piepgeluid. Hopelijk kunnen ze het snel oplossen. De eerste nachtjes heb ik toch wel moeten huilen. Ik miste iedereen zo hard en alles wat ik hier zie, maakt ook zoveel emoties los!
Dag 4
Vandaag terug geobserveerd in de scholen. Ik heb er ’s morgens ook voor de eerste keer porridge gedronken! Dat is een warme dikke witte brei van water, bloem en suiker. Wel lekker! Dat is dus het ontbijt voor de kinderen. S’ middags krijgen de kinderen bonen met rijst of maïs, elke dag. Die warme maaltijd is wel goed, want zo zijn we zeker dat elk kind toch gegeten heeft. Vele kinderen krijgen thuis bitter weinig. In kleuterklas 1 hebben we vandaag geosbserveerd. Ik heb gezien dat hier nog veel werk is. Daar moeten kinderen dingen doen die buiten hun ontwikkelingsnivau liggen en de klasaanpak kunnen we ook verbeteren. Ik zal blij zijn als ik hier miin steentje in kan bijdragen en iets zal kunnen verwerzelijken. En hopelijk kunnen we hiermee de Keniaanse leerkrachten motiveren en blijven ze het volhouden. In kleuterklas 2 staat echt een hele lieve leerkracht. Teacher Fatuma zingt erg veel! Daar kunnen onze Belgische klassen nog een voorbeeld aan nemen! Ik heb ook oefeningen in de schriften van de kleuters geschreven en daarna bij de kleuters gezeten en ze helpen oplossen. Oefeningen zoals 2+2 en 5+1, echt dus al leerstof voor het eerste leerjaar van België! Maar dat lukt in deze klas toch vrij goed! In class1 heb ik ook geobserveerd en daar kunnen ze echt al lezen in tegenstelling tot in België waar ze nog moeten starten. Hier zijn wel meer niveau verschillen te merken. In class2 leren ze al de klok lezen. Je ziet in vele klassen echt al verschillen tussen aanpak van de leerkrachten. Bij de ene is die beter dan de andere. Maar daarom zijn wij er natuurlijk om de leerkrachten te helpen en te motiveren. De eerste dagen zij nu enkel nog om te observeren en volgende week gaan we de zwakkere kinderen begeleiden. Pas daarna gaan we echt lesgeven!
Dag 5
Vandaag hebben weer wat geobserveerd in de klassen. Ik heb ik class 5, class 8 en KG3 een kijkje gaan nemen. De oudere klassen zijn ook wel leuk. In class 5 heb ik een interessante les bijgewoond die ging over de verschillende stammen in Kenia. De kinderen leerden over de Masaai en de Niloten met hun gebruiken enzo. De leerkracht vertelde ook over besnijdenissen. De reactie van de kinderen was wel grappig. Van deze les heb ik wel heel wat van opgestoken. Interessant! Ook heb ik in clas 8 een les Swahili bijgewoond. Daar versta je dus niks van! Zoveel klinkers in 1 woord! Naast mij zat een jongen die voor mij graag wat woorden vertaalde! Wel grappig! Ik zou er hier wel een paar willen opnoemen, maar eerlijk gezegd ben ik ze al vergeten. Zo moeilijk om te onthouden! Normaal ben ik redelijk goed in talen, maar dit is echt boven mijn petje! Eentje dat ik wel onthouden heb is ‘rafiki’ dat vriend betekent. De leerlingen en leerkrachten zijn echt allemaal heel vriendelijk. Elke morgen en avond geeft iedereen elkaar de hand. Met enkele leerkrachten en met de kookmoeder heb ik al veel gepraat en een goede band opgebouwd. Vanaf maandag mogen we zelf een klasje kiezen en ik zie het wel zitten om in KG2 te staan. Die leerkracht komt ook spontaan naar mij toe en is altijd heel blij als ik haar help en met haar praat. We hebben al wel een goede band, dus in die klas voel ik me al goed thuis. Ook met de kinderen heb ik al een goede band. De kleuters zijn echt heel aanhankelijk, lichamelijk, en willen zo graag geknuffeld worden. Ik had zelfs een kleutertje dat de hele dag achter me aanliep en opgepakt wilde worden. Het sprak wel constant Swahili tegen mij waar ik niks van verstond. ‘Bebe’ zei ze de hele tijd. Daaruit kon ik opmaken dat het ‘pak mij op’ betekent. Als ik het niet deed, begon ze bijna te huilen. Wel schattig. De kindjes zijn echt heel lief en zo ‘cute’ en ook de oudere leerlingen behandelen ons met respect. Echt een hele andere houding dan leerlingen van België. Daar kunnen ze nog wat van leren! Het laatste uur van de dag zijn we gaan zwemmen met de school. Jongens en meisjes apart. De meisjes met een t-shirt en rokje in het water en de jongens met een short. Ze kleedden zich in school om en liepen op blote voeten zo naar het strand. ‘’Auch’ denk ik dan! Dat is toch raar dat die Kenianen daar tegen kunnen om op blote voeten op stenen te lopen. Ongeveer 7 min wandelen naar het strand. Het is echt vlakbij hier. Het was echt een zeer mooi zicht! Parelwit strand met helder blauwe zee! Een echt paradijs! Ikzelf ging ook met t-shirt en short in het water. Voor nu mocht de short wel boven de knie zijn, tijdens de lessen moeten steeds iets (liefst een rok) tot onder de knieën aanhebben. In de zee hebben we leuke spelletjes met de kinderen gedaan en daarna zijn we terug gewandeld. Na school heeft Katrien ons meegenomen naar het dorpje achter de school. Dat was ook een hele andere wereld! Ze leven er echt armoedig en hutjes gemaakt van takken of golfplaten. Daar leven dus ook enkele kinderen van onze school. Nu we de barre levensomstandigheden gezien hebben, kunnen we tijdens onze lessen ook meer rekening houden met bepaald gedrag van deze kinderen.
S’ Avonds zijn we met zijn allen naar een restaurant getrokken aan het strand! Kei mooi en gezellig! En lekker gegeten! Frietjes met biefstuk, nog eens Belgische kost. Niet dat we in ons huis veel anders koken. We maken meestal pasta, aardappelen, kip, vis,… eigenlijk nog zoals bij ons. Maar alles smaakt wel iets anders. We moeten wel vaak naar de winkel om inkopen te doen. Want we hebben een kleine koelkast en daar moeten we echt alles in bewaren, omdat anders de mieren er van gaan eten. Ook kunnen we niet te veel in het vriesvak steken voor als we nog eens een powercut zouden hebben. Zo’n powercut (stroomuitval) hebben we nu al een keer gehad én overleefd! Die heeft toch wel een 6-tal uurtjes geduurd.
Na het restaurant zijn we naar een reggae-bar getrokken. Heel gezellig en leuke muziek. Kenia heeft ook veel invloeden vanuit Jamaica, van de rastafari’s dan. In het reggae-cafe hebben we eventjes gedanst, maar daarna zijn we doorgegaan naar een discotheek. Dat was echt heel leuk! Lang geleden dat ik nog eens zo goed heb kunnen dansen J! Wat me opviel in de disco wat dat er veel jonge Keniaanse vrouwen zaten, schaars gekleed. En dan oudere blanke mannen… Ja je kan het al raden. En de jonge Keniaanse mannen zijn dan op zoek naar een rijke blanke vrouw. Die mannen probeerden ook met ons te dansen, maar die hebben we toch iedereen vriendelijk of subtiel duidelijk gemaakt dat we het niet wilden en dansten gewoon door met meisjes onder elkaar. Het was echt een fijne avond!
S’ Avonds zijn we met zijn allen naar een restaurant getrokken aan het strand! Kei mooi en gezellig! En lekker gegeten! Frietjes met biefstuk, nog eens Belgische kost. Niet dat we in ons huis veel anders koken. We maken meestal pasta, aardappelen, kip, vis,… eigenlijk nog zoals bij ons. Maar alles smaakt wel iets anders. We moeten wel vaak naar de winkel om inkopen te doen. Want we hebben een kleine koelkast en daar moeten we echt alles in bewaren, omdat anders de mieren er van gaan eten. Ook kunnen we niet te veel in het vriesvak steken voor als we nog eens een powercut zouden hebben. Zo’n powercut (stroomuitval) hebben we nu al een keer gehad én overleefd! Die heeft toch wel een 6-tal uurtjes geduurd.
Na het restaurant zijn we naar een reggae-bar getrokken. Heel gezellig en leuke muziek. Kenia heeft ook veel invloeden vanuit Jamaica, van de rastafari’s dan. In het reggae-cafe hebben we eventjes gedanst, maar daarna zijn we doorgegaan naar een discotheek. Dat was echt heel leuk! Lang geleden dat ik nog eens zo goed heb kunnen dansen J! Wat me opviel in de disco wat dat er veel jonge Keniaanse vrouwen zaten, schaars gekleed. En dan oudere blanke mannen… Ja je kan het al raden. En de jonge Keniaanse mannen zijn dan op zoek naar een rijke blanke vrouw. Die mannen probeerden ook met ons te dansen, maar die hebben we toch iedereen vriendelijk of subtiel duidelijk gemaakt dat we het niet wilden en dansten gewoon door met meisjes onder elkaar. Het was echt een fijne avond!
