Zo, ons voorlaatste weekend is alweer voorbij. Zaterdag hebben we niet echt iets speciaals gedaan. Wat voor school gewerkt. Ik ben een cd’tje aan het maken voor school. Een cd met liedjes voor de kleuters, maar ook voor de oudere kinderen. Ik heb liedjes zoals Waka Waka, Hokey Pokey, Bas ballon, Ku tshi tshi, Mamasé, Alle kleuren, de stoomtrein,… Vanalles. En voor de oudere kinderen heb ik wat R&B erbij gedaan waarop ze goed kunnen dansen (met hun poep schudden enzo dus :p, vind ik nog altijd grappig dat kinderen hier zo dansen, mààr ze kunnen het echt allemaal wel goed!). Lise had ook nog toffe liedjes zoals Tshi tshi wa, de vogeltjesdans, …. Vinden de kinderen geweldig! Zelfs Mamasé van K3 hoor je hen vaak zingen,… wel grappig, want van het Nederlands maken ze hun eigen gebrabbel.
Zaterdag avond zijn we nog naar The Fourty Thieves gaan eten. Beef stroganof! Héérlijk! Maar zó weinig frietjes! Dat doen ze hier overal! Altijd te weinig friet (naar onze Belgische normen dan toch) en als je dan bijbesteld, moet je super lang wachten alsof je op een echte maaltijd aan het wachten bent. Ik denk niet dat ze dat hier in grote hoeveelheden klaarmaken zoals bij ons, het wordt echt als aparte maaltijd gezien. Kenia is dan ook geen frietjesland…. Maarja… Ik had alles al op, terwijl ik eigenlijk nog gewacht had, maar toen was mn vlees al koud, en dan kwam de friet er pas aan! En wat voor portie dan nog! 4x zoveel dan dat normaal op mijn bord lag… Echt raar hoe dat hier allemaal ineen zit…. Maar het was lekker dus…
De allerlaatste keer, voor we vertrekken wil ik wel terug naar hier. Het is echt een kei mooi restaurant aan het strand, en dan is ook de plaats waar we een van de eerste keren hebben gegeten, samen met Mama Rainbow. Mooie herinneringen dus.
Zaterdag avond zijn we nog naar The Fourty Thieves gaan eten. Beef stroganof! Héérlijk! Maar zó weinig frietjes! Dat doen ze hier overal! Altijd te weinig friet (naar onze Belgische normen dan toch) en als je dan bijbesteld, moet je super lang wachten alsof je op een echte maaltijd aan het wachten bent. Ik denk niet dat ze dat hier in grote hoeveelheden klaarmaken zoals bij ons, het wordt echt als aparte maaltijd gezien. Kenia is dan ook geen frietjesland…. Maarja… Ik had alles al op, terwijl ik eigenlijk nog gewacht had, maar toen was mn vlees al koud, en dan kwam de friet er pas aan! En wat voor portie dan nog! 4x zoveel dan dat normaal op mijn bord lag… Echt raar hoe dat hier allemaal ineen zit…. Maar het was lekker dus…
De allerlaatste keer, voor we vertrekken wil ik wel terug naar hier. Het is echt een kei mooi restaurant aan het strand, en dan is ook de plaats waar we een van de eerste keren hebben gegeten, samen met Mama Rainbow. Mooie herinneringen dus.
Zondag zijn we naar Kongo River geweest. Echt een hele mooie plaats. Dat is een plaats waar een rivier uitmondt in de zee. Wanneer het water er heel laag staat zie je allemaal stroomversnellingen kronkelen naar de zee toe. Toen wij er waren, stond het water nog redelijk hoog. Er was maar 1 grote stroomversnelling. Er gingen zelfs kinderen op spelen met een surfplank. Net een wildwaterbaan die u meevoert naar de zee. Best wel gevaarlijk eigenlijk voor kinderen, want als er iets misloopt kan je zo onder water gezogen worden… Aan Kongo River zijn we ook met een cano gaan varen lans mangroves. Dat zijn bomen die in het water groeien. Wij vaarden op een rivier langs de bomen. Op andere plaatsen in Kenia kan je er ook echt tussen varen en dat moet denk ik ook wel heel mooi zijn. Maar deze tocht had toch ook wel iets! En zeker met de schemering in de avond. De kleuren in de lucht waren echt zo prachtig en de maan zó groot! Echt een mooi kleureneffect! Het was uiteindelijk dus al wel donker geworden toen we naar huis gingen. Gelukkig hadden we 2 Kenianen (vrienden) bij, zodat we toch veilig waren onderweg. Anders ik in het donker wandelen toch afgeraden als mzungu (blanke). Eens aan de grote baan bij de hotels, hebben we dan de matatu terug naar huis genomen. Toen we voorbij de school kwamen, zagen we door de vensters het licht van de tv schijnen. Dat vonden we wel heel raar. We dachten eerst dat waarschijnlijk Omari, de nachtwaker een film aan het zien was. Maar we zijn gaan kijken en blijkbaar zaten er allemaal kinderen van het dorp. Heel raar, geen volwassene te zien. De volgende dag heb ik het aan Michael, de manager, verteld en hij zei dat dat normaal niet kon. Toen Michael het aan Mocca, staff van de school, vroeg, bleek hij er toch meer van te weten. Ik denk dat hij naar zijn voeten heeft gehad… Jammer, het is echt een goeie jongen, die kei hard werkt voor de school, maar hij is iets te verslaafd aan tv geworden. Dat zagen we tijdens onze speelpleinwerking als. Dus met die tv daar, moeten we toch oppassen…. Zondag avond hebben we het nog gezellig gemaakt, maar daarna toch vroeg in ons bed gekropen, want was maandag weer speelpleinwerking!
Vandaag, maandag, waren de allerkleinsten weer aan de beurt. We hebben een leuk doorschuifsysteem gedaan in 3 groepen. Een groepje dat verfde en stempelde, een groepje dat speelde met Clics, blokken, knikkerbaan en krijttekenen, en een groepje dat speelde met muziekinstrumenten en een verhaaltje voorlas. Heel leuk! Morgen zijn de oudsten aan de beurt. Dan gaan we een heuse speurtocht doen. Een soort van pijlentocht maar dan met het zoeken van lintjes, raadsels oplossen, opdrachten, en elkaar zoeken… Wordt tof!
