zaterdag 26 februari 2011
Verlengd weekend!
25 februari : Dagje vrij van school
Vandaag hebben we een verlengd weekend! Deze week hebben de kinderen examens gehad en nu hebben ze vakantie tot en met maandag. Dus wij ook. Wel leuk! En handig ook, want ik moet nog wat voor school doen. Ik, Lies en Lise, moeten dringend nog wat aan ons eindwerk doen, want het moet maandag doorgestuurd worden. Dus daar zullen we dit weekend ons best voor doen. Vandaag ben ik samen met Jessica, Penelope gaan helpen in de school. In de ‘store’ hebben we alle dozen van de container gesorteerd en terug geordend. Dat was echt nodig, want alles stond overhoop daar. Alle kleren en schoenen hebben we op een goed bereikbare plaats gezet, zodat we daar direct aankunnen als we ze gaan uitdelen aan de kinderen. Tine heeft vandaag ‘rastas’ (vlechtjes) in haar haar gelegd! Ze zijn er wel 4u met bezig geweest! Het is mooi, maar in het begin wel even wennen, want er zit een bruin touw bij in de vlechtjes, wat haar haar donkerder maakt. Ik wil misschien ook nog wel zoiets, maar dan zonder touw in mijn haar. Bij Kebene, het weeshuis, is er blijkbaar ook iemand die de haren van de kindjes elke zaterdag komt invlechten. Misschien wil ze dat bij ons ook wel doen. We gaan eens horen.
Na het opruimen in de ‘store’ we eten geven aan de twee jongens Baraka en Shukrani. Dat zijn de kindjes die An en Jessica gaan sponsoren. Zij betalen hun eten voor het hele schooljaar dat ze op school krijgen. Maar in de weekends krijgen ze maar amper thuis is van hun vader. Daarom gingen we hen opzoeken en namen bananen en een brood mee. Maar we vonden ze niet. De mensen uit het dorp zeiden dat de vader hen had meegenomen. Regina, de vrouw die voor de jongens zorgt als de vader het niet doet, heeft ons begeleidt naar de werkplaats van de vader, de steengroeve. Maar geen jongens of vader te bespeuren. Jammer. We zijn dan maar ’s avonds terug gegaan naar de woonplaats van de jongens en daar waren ze. Ze waren heel blij om ons te zien. Ook andere kinderen uit het dorp liepen de hele weg met ons mee hand in hand. Zo leuk. Je krijgt hier echt veel liefde van die kinderen! We hebben de kinderen het eten gegeven en ook een papaya die we eerst voor onszelf hadden gekocht. Niemand van ons had dat ooit gegeten, dus we kochten er een om te proeven. Maar het viel toch wel tegen! Niet zo lekker…. Lijkt een beetje op mango, maar met een vieze smaak. Daarom gaven we hem maar aan de jongens. Ze waren echt gulzig. Ze hadden precies de hele dag nog niet gegeten. Zielig. Maar de vader was nu wel goed bezig! Hij was eten aan het koken! Hopelijk begint hij het nu in te zien, dat hij hen moet verzorgen, want anders gaan de jongens bij hem weg. In het dorp zijn ze al een huisje aan het bouwen voor de twee jongens en Regina zal dan voor hen zorgen.
Vandaag heb ik zelf ook voor de eerste keer chapati gegeten. Dat is typisch Keniaans. Lijkt op een soort pannenkoek. Je kan er van alles tussen doen zoals tomaten, kaast, bonen,…. Wel lekker. In tussentijd heb ik ook nog andere Keniaanse dingen gegeten zoals ugali en mimosas. Ugali is net een puree van rijst. Het is een heel vaste witte brij. Smaakt naar niet veel, maar wel lekker met de bonensoep van op school. Mimosas heb ik deze avond gegeten in het restaurantje “Whansin”. Dat zijn driehoekige koekjes met groeten en pikant vlees in. Ook wel lekker als je er zo limoen over perst. Het was hier wel heel gezellig, want er speelde een bandje ‘live-muziek’. Marlies heeft hier zelfs het Keniaanse lied ‘Jambo bwana’ gezongen. Wel leuk. Na het etentje zijn we een stapje in de wereld gaan zetten in Coco Bongo. Vind ik wel een grappige naam. Dat is een kleine discotheek. Er was wel geen kat. Wel goede muziek. Hebben de hele tijd gedanst. Hier heb je ook geen last van Kenianen die perse een blanke vrouw aan de haak willen slagen. Nee, we hebben ons goed geamuseerd met Jackson, een bevriende Keniaan die elke vrijdag meegaat met ons.
Na het opruimen in de ‘store’ we eten geven aan de twee jongens Baraka en Shukrani. Dat zijn de kindjes die An en Jessica gaan sponsoren. Zij betalen hun eten voor het hele schooljaar dat ze op school krijgen. Maar in de weekends krijgen ze maar amper thuis is van hun vader. Daarom gingen we hen opzoeken en namen bananen en een brood mee. Maar we vonden ze niet. De mensen uit het dorp zeiden dat de vader hen had meegenomen. Regina, de vrouw die voor de jongens zorgt als de vader het niet doet, heeft ons begeleidt naar de werkplaats van de vader, de steengroeve. Maar geen jongens of vader te bespeuren. Jammer. We zijn dan maar ’s avonds terug gegaan naar de woonplaats van de jongens en daar waren ze. Ze waren heel blij om ons te zien. Ook andere kinderen uit het dorp liepen de hele weg met ons mee hand in hand. Zo leuk. Je krijgt hier echt veel liefde van die kinderen! We hebben de kinderen het eten gegeven en ook een papaya die we eerst voor onszelf hadden gekocht. Niemand van ons had dat ooit gegeten, dus we kochten er een om te proeven. Maar het viel toch wel tegen! Niet zo lekker…. Lijkt een beetje op mango, maar met een vieze smaak. Daarom gaven we hem maar aan de jongens. Ze waren echt gulzig. Ze hadden precies de hele dag nog niet gegeten. Zielig. Maar de vader was nu wel goed bezig! Hij was eten aan het koken! Hopelijk begint hij het nu in te zien, dat hij hen moet verzorgen, want anders gaan de jongens bij hem weg. In het dorp zijn ze al een huisje aan het bouwen voor de twee jongens en Regina zal dan voor hen zorgen.
Vandaag heb ik zelf ook voor de eerste keer chapati gegeten. Dat is typisch Keniaans. Lijkt op een soort pannenkoek. Je kan er van alles tussen doen zoals tomaten, kaast, bonen,…. Wel lekker. In tussentijd heb ik ook nog andere Keniaanse dingen gegeten zoals ugali en mimosas. Ugali is net een puree van rijst. Het is een heel vaste witte brij. Smaakt naar niet veel, maar wel lekker met de bonensoep van op school. Mimosas heb ik deze avond gegeten in het restaurantje “Whansin”. Dat zijn driehoekige koekjes met groeten en pikant vlees in. Ook wel lekker als je er zo limoen over perst. Het was hier wel heel gezellig, want er speelde een bandje ‘live-muziek’. Marlies heeft hier zelfs het Keniaanse lied ‘Jambo bwana’ gezongen. Wel leuk. Na het etentje zijn we een stapje in de wereld gaan zetten in Coco Bongo. Vind ik wel een grappige naam. Dat is een kleine discotheek. Er was wel geen kat. Wel goede muziek. Hebben de hele tijd gedanst. Hier heb je ook geen last van Kenianen die perse een blanke vrouw aan de haak willen slagen. Nee, we hebben ons goed geamuseerd met Jackson, een bevriende Keniaan die elke vrijdag meegaat met ons.
Zaterdag 26 feb
Vandaag gaat een rustig dagje worden. Wat werken voor school in Kenia, en voor ons eindwerk. En op internet! Nu zou het eindelijk in orde moeten zijn in ons huisje! Ze waren de voorbij dagen al het kastje komen halen om te laten maken, maar toen er een nieuw hing, was het nog altijd van hetzelfde. Blijkbaar ligt het nu aan het tuutbakje in ons huis dat virussen tegenhoudt. Heel raar. Maar normaal zou het nu beter moeten werken. Enkel ’s vavonds vanaf 7u zullen we waarschijnlijk wel geen internet hebben. Dan zou het aan het netwerk moeten liggen, dat er teveel mensen op internet zitten ofzo…. Ja, het zit hier allemaal raar in elkaar en is het ook zo’n gedoe met het heen en weer bellen met de internetman. Maar hopelijk is het nu opgelost.
Vandaag is 5 man van ons gaan snorkelen. En John, onze poetsman, is ook mee. Dat is echt een hele lieve en die verdient dit wel een keer, want die moet zo hard werken hier en in de school en soms 2 dagen en nachten achter elkaar werken en nachtwaker spelen. Ik wou ook wel mee gaan snorkelen, maar ik ga een volgende keer als An terug is. Zij is nu met haar ouders op safari. En zij wil ook wel eens graag snorkelen, dus dan ga ik samen met haar, Jessica en Lise. Dan gaan we met een roeibootje naar een koraalrif en daar kunnen we blijkbaar mooie tropische vissen zien. Ben eens benieuwd.
Maar vandaag zal het werken worden. Eerst zien dat ons voorlopig eindwerk af is over straffen en belonen…
Vandaag is 5 man van ons gaan snorkelen. En John, onze poetsman, is ook mee. Dat is echt een hele lieve en die verdient dit wel een keer, want die moet zo hard werken hier en in de school en soms 2 dagen en nachten achter elkaar werken en nachtwaker spelen. Ik wou ook wel mee gaan snorkelen, maar ik ga een volgende keer als An terug is. Zij is nu met haar ouders op safari. En zij wil ook wel eens graag snorkelen, dus dan ga ik samen met haar, Jessica en Lise. Dan gaan we met een roeibootje naar een koraalrif en daar kunnen we blijkbaar mooie tropische vissen zien. Ben eens benieuwd.
Maar vandaag zal het werken worden. Eerst zien dat ons voorlopig eindwerk af is over straffen en belonen…
Abonneren op:
Posts (Atom)